Walczę z kompulsjami. Egzorcyzmuję swoje własne demony. - No, zwierzątka nakarmione, dziecka odchowane, można iść spać. - Nie zapomniałeś o czymś? - Ja? O czym? - Spójrz na kubek. - Kubek? - Kubek. Słodki kubeczek. - O kurwa! Stoi na samym brzegu! A co, jeśli spadnie? - Właśnie. Co wtedy? Lepiej to napraw, zanim wydarzy się coś niedobrego. - Ale... nie powinienem. Miałem z tym walczyć. - To tylko kubek. Spójrz na niego, jaki smutny stoi. - OK, ale to będzie pierwszy i ostatni raz. ... - Widzisz? Po kłopocie. - No nie wiem. Czuję się trochę winny. - Spełniłeś tylko swój obowiązek. Teraz spójrz na zegar. - Co znowu? - Nie jest idealnie zsynchroznizowany z twoją komórką. Zostawisz to tak po prostu? - Ale... na komórce nie mam widocznego sekundnika... - Wszystko chcesz sobie tłumaczyć w taki sposób? Co z tego, że sekundnik jest niewidoczny? Minuty i tak nie zmieniają się dokładnie w tej samej chwili. Chodzi o całe dwie sekundy różnicy. - To TYLKO dwie sekundy... - To są AŻ dwie sekundy. Poza tym nie wiesz, który z zegarów ma dwusekundowe odchylenie, a który chodzi dobrze. Cholera, ty nawet nie wiesz, czy którykolwiek chodzi dobrze! - Ten na komórce jest idealnie zsynchroznizowany ze szkolnym. - No, chociaż coś. Nie zmienia to jednak faktu, że zegar na ścianie chodzi źle. - Ale... - Myślisz, że ten problem sam się rozwiąże? - Powinienem go teraz zdjąć ze ściany, tak? - Tak, ale pamiętaj o zasadzie parzystej powtarzalności zdarzeń. - To znaczy? - Wszystkie czynności tego typu musisz powtarzać parzystą liczbę razy. Najlepiej, jeśli liczba ta jest potęgą dwójki. Wskazane liczby to 4 i 8. - Więc muszę zdjąć zegar ze ściany osiem razy? - Możesz zdjąć cztery razy i cztery razy powiesić. Najlepiej rób to na zmianę. - Ale po co powtarzać coś cztery razy? - Inaczej nie zaznasz wewnętrznego spokoju. - Potrafię osiągnąć spokój i bez tego. - Doprawdy? Więc spójrz na firankę... - Firankę...? - Spójrz. Jest zagięta. - Nie... - Nie bój się. I tak nie uciekniesz od prawdy. - Wwiercasz się w moją głowę. Zostaw mnie... Wiem, że to tylko jakieś urojenia. - Zagięta firanka jest urojeniem? - Tak... - Zegary też? A kubeczek? To mają być urojenia? Nie sądzę. - To tylko drobne niedociągnięcia. - Przestań zachowywać się jak dziecko. To jest twój obowiązek wobec świata. Kto poprawi firankę, jeśli nie ty? - Daj mi spokój, chcę do mamy... - Płaczem nic nie wskórasz. Nie pójdziesz do mamy, dopóki nie poprawisz firanki. Popraw firankę... - Nie... - Popraw firankę! Popraw ją, kurwa! - Mamusiu... - Popraw firankę, kurwa, popraw firankę!! Tak to właśnie wygląda.